Menu
Του Γιάννη Στεργή, Προέδρου της hyphen SA
Η ανησυχία, που πηγάζει από το γεγονός ότι η τεχνολογική ανεργία σταθερά και επιταχυνόμενα εκτοπίζει ανθρώπους από τις δουλειές τους, δεν έχει βρει μέχρι στιγμής αντίδοτο στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Η τυπική εκπαίδευση, αλλά και η μη τυπική σε μεγάλο βαθμό, δείχνουν ανικανότητα ως προς την αναγνώριση των νέων συνθηκών, την εμπέδωση της καινούριας κατάστασης και την εφαρμογή μιας επικαιροποιημένης και σύγχρονης «συνταγής».
Σχεδόν δύο αιώνες πριν, η βιομηχανική επανάσταση προκάλεσε μεγάλες αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα. Η κοινωνία επέβαλε την πρόσβαση όλων στα σχολεία, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους
και οι μαθητές ήρθαν σε επαφή με τυποποιημένες και επαναλαμβανόμενες διαδικασίες. Ήταν η προετοιμασία τους, προκειμένου να γίνουν παραγωγικοί βιομηχανικοί εργάτες.
Από την άλλη, η ψηφιακή επανάσταση δεν έχει προκαλέσει αναλόγου επιπέδου τεκτονικές μεταβολές στο εκπαιδευτικό σύστημα και οι μαθητές ίσως δεν προετοιμάζονται επαρκώς για τις εργασιακές ανάγκες του τρέχοντος αιώνα.
Η προσαρμοστικότητα είναι μία εξαιρετικά σημαντική δεξιότητα, που επιτρέπει στους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας να αντιλαμβάνονται γρήγορα τις
αλλαγές που επέρχονται στο πεδίο αυτό και αναλόγως να βρίσκουν τη δική τους θέση. Την ίδια στιγμή, οι μαθητές οφείλουν να εκπαιδεύονται κυρίως σε όσα διαφοροποιούν σημαντικά τον άνθρωπο από τις μηχανές, τουλάχιστον με τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα.
Η μηχανή μπορεί να κατασκευάσει αυτοκίνητα, να οργώσει, να κάνει πολύπλοκες εγχειρήσεις, να βρει νέες θεραπείες, να οδηγήσει, να μαγειρέψει, ακόμα και να πετάξει, αλλά δεν μπορεί -ακόμη- να εκφράσει συναισθήματα, να τα αντιληφθεί επιτυχώς και με ταχύτητα και να αναπροσαρμόσει στη συνέχεια τη συμπεριφορά της προς έναν στόχο.
Στο πλαίσιο αυτό, η εκπαίδευση χρειάζεται να καλλιεργεί τα soft skills, που είναι απαραίτητα στις πωλήσεις, στο μάρκετινγκ ή ακόμα και στη φροντίδα ηλικιωμένων. Βέβαια, οι μηχανές μαθαίνουν όλο και πιο γρήγορα. Άλλωστε, ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον…